ឥណ្ឌា៖ អាជ្ញាធរក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាកំពុងតែមមាញឹកយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីធ្វើការរៀបចំទីក្រុង Prayagraj សម្រាប់រៀបចំពិធីបុណ្យហិណ្ឌូដែលមានឈ្មោះថា Kumbh Mela ដែលត្រូវបានគេពិពណ៌នាថាជាការជួបជុំដ៏ធំបំផុតរបស់មនុស្សជាតិ។ 

នៅក្នុងនោះផងដែរ អ្នកធ្វើធម្មយាត្រាប្រហែល ៤០០ លាននាក់ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងចូលរួមទស្សនីយភាពដ៏អស្ចារ្យនេះក្នុងរយៈពេល ៤៥ ថ្ងៃ ដែលជាចំនួនមួយដ៏ធំសម្បើមដែលគេមិនអាចគណនាដឹងពីទំហំរបស់ពិធីបុណ្យនេះបានឡើយ។

ព្រឹត្តិការណ៍នេះ ប្រារព្ធធ្វើឡើងរៀងរាល់ ១២ ឆ្នាំម្តង ហើយក្នុងរយៈពេល ៦ សប្តាហ៍បន្ទាប់ អ្នកលះបង់នឹងត្រូវទៅងូតទឹកនៅ Sangam ដែលជាចំណុចប្រសព្វនៃទន្លេ Ganges ដ៏ពិសិដ្ឋបំផុតរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា ជាមួយនឹងទន្លេ Yamuna និងទេវកថា Saraswati ផងដែរ។ 

ក្នុងនោះ នាថ្ងៃងូតទឹកដ៏សំខាន់ដំបូងគេនឹងឃើញបុរសៗបរិសុទ្ធហិណ្ឌូអាក្រាតកាយ និងអាក្រាតដោយផេះដែលមានអាវទ្រនាប់ដែលគេស្គាល់ថាជា Naga sadhus មកជ្រលក់ក្នុងទីក្រុងភាគខាងជើងនៃប្រទេសឥណ្ឌានាពេលព្រលឹម។

ការធ្វើបែបនេះ ក៏ព្រោះតែពួកហិណ្ឌូជឿថាការជ្រមុជទឹកនៅក្នុងទន្លេដ៏ពិសិដ្ឋនេះនឹងជួយសម្អាតពួកគេពីអំពើបាប បន្សុទ្ធព្រលឹងរបស់ពួកគេ និងរំដោះពួកគេពីវដ្តនៃការកើតនិងការស្លាប់ ដោយសារតែគោលដៅចុងក្រោយនៃសាសនាហិណ្ឌូគឺការសង្គ្រោះ។ 

ហើយអ្នកថ្វាយបង្គំចន្លោះពីប្រាំទៅប្រាំបីលាននាក់ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងចូលទៅងូតទឹក ខណៈដែលថ្ងៃបន្ទាប់ចំនួនជាច្រើនត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងលើសពី ២០ លាននាក់ទៅទៀត។

ស្របគ្នានេះដែរ ដើម្បីទទួលភ្ញៀវធម្មយាត្រា និងអ្នកទេសចរជាច្រើនដែលបានមកចូលរួមនៅក្នុងពិធីបុណ្យនេះ ទីក្រុងតង់ដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ដែលលាតសន្ធឹងលើផ្ទៃដីជាង ៤,000 ហិកតា ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅមាត់ទន្លេ។ 

ប៉ុន្តែស្របពេលដែលប្រារព្ធនូវពិធីដ៏អធិកអធ័មនេះផងដែរ ជំរំមួយចំនួនដែលបង្កើតឡើងដោយពួកបរិសុទ្ធ និងអ្នកថ្វាយបង្គំផ្សេងទៀត មិនមានទឹក និងការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលបណ្តោះអាសន្នគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។
 
ឯបង្គន់អនាម័យរាប់ពាន់នៅតែមិនទាន់ត្រូវបានតំឡើង និងបង្គន់ជាច្រើនទៀតត្រូវបានដំឡើងរួចហើយតែមិនអាចប្រើប្រាស់បានទេ ដោយសារតែខ្វះការតភ្ជាប់ទឹក។

តើពិធីបុណ្យ Kumbh Mela ជាអ្វី?

ពិធីបុណ្យដែលបានបញ្ចប់នៅថ្ងៃទី ២៦ ខែកុម្ភៈ ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាបេតិកភណ្ឌអរូបីនៃមនុស្សជាតិដោយទីភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិយូណេស្កូ។ 

ហើយដើមកំណើតនៃពិធីបុណ្យនេះ ត្រូវបានចាក់ឫសនៅក្នុងរឿងទេវកថាអំពីការប្រយុទ្ធគ្នារវាងព្រះ និងអារក្សនៅលើ Kumbh (ធុងទឹក) នៃទឹកដមដែលបានផុសឡើងក្នុងអំឡុងពេលកូរសមុទ្រទឹកដោះ។ 

នៅពេលដែលភាគីទាំងពីរបានប្រយុទ្ធគ្នាលើសក្តានុពលនៃ elixir ដែលសន្យាជាមួយពួកគេថាជាអមតៈ ដំណក់ទឹកពីរបីដំណក់បានហក់មកលើទីក្រុងចំនួនបួនគឺ Prayagraj, Haridwar, Ujjain និង Nasik ។ 

ហើយការប្រយុទ្ធបានបានបន្តអស់រយៈពេល ១២ ឆ្នាំឯណោះ ដែលស្មើនឹង ១២ ឆ្នាំនៅលើផែនដី។ 

ដោយសារតែយោងទៅលើរឿងព្រេងនេះហើយ ទើបបានជាពិធីបុណ្យ Kumbh Mela ត្រូវបានធ្វើឡើងរៀងរាល់ ១២ ឆ្នាំម្តងនៅក្នុងទីក្រុងទាំងបួនខាងលើនេះ។ 

ពិធីបុណ្យមួយ ឬពាក់កណ្តាល Kumbh ត្រូវបានរៀបចំពាក់កណ្តាលរវាងពិធីបុណ្យពីរ។

ចំណុចពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលបានចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យនេះ គឺការទាក់ទាញដ៏សំខាន់មួយដែលជាវត្តមានរបស់ Naga Sadhus ឬដែលហៅថាការអាក្រាតកាយ ហើយវាគឺជាទស្សនីយភាពមួយដើម្បីមើលនៅពេលដែល ពួកគេលោតចូលទៅក្នុងទឹកដ៏ត្រជាក់ដើម្បីងូត ឬលុបលាងខ្លួនរបស់ពួកគេ។ 

ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកគោរពបូជាវិញ វាមានអត្ថន័យពិសេសផ្សេងក្រៅពីនេះទៀត ដោយពួកគេជឿថា ទឹកត្រូវបានជ្រលក់ជាមួយនឹងភាពបរិសុទ្ធនៃគំនិត និងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកបរិសុទ្ធ។ 

ក្នុងការប្រារព្ធពិធី មានបុរសលាបពណ៌ផេះមួយក្រុម ដោយខ្លះអាក្រាតកាយ និងខ្លះទៀតស្លៀកពាក់ត្រឹមក្រណាត់ចង្កេះ ឬកម្រងផ្កា ផ្ការំយោលជុំវិញក ដើរដង្ហែដោយកាន់ជើងបី ដាវ និងស្គរក្បាលពីរតូច។ 

ចំណែកឯក្រុមមួយទៀតមានមេដឹកនាំរបស់ខ្លួននៅលើរទេះសេះ អមដំណើរទៅកាន់កន្លែងបោះជំរុំរបស់ពួកគេក្នុងក្បួនដង្ហែដ៏ធំមួយជាមួយនឹងក្រុមតន្ត្រី អ្នករាំ សេះ និងអូដ្ឋជាដើម។
 
តើថ្ងៃណាដែលជាថ្ងៃងូតទឹកធំនៅក្នុងការប្រារព្ធនៃពិធីបុណ្យនេះ?

កាលបរិច្ឆេទនៃការងូតទឹក និងពេលវេលាល្អដែលត្រូវងូតទឹក គឺត្រូវបានសម្រេចដោយហោរាសាស្រ្តដែលផ្អែកទៅលើការតម្រឹមនៃភពជាក់លាក់ និងក្រុមតារានិករផងដែរ។

ដោយនៅក្នុងនោះ មានថ្ងៃល្អពិសេសចំនួនប្រាំមួយដើម្បីងូតទឹកនៅក្នុងពិធីបុណ្យគឺ៖
-    ថ្ងៃទី ១៣ ខែមករា: Paush Purnima
-    ថ្ងៃទី ១៤ មករា៖ មករា សង្ក្រាន្ត
-    ថ្ងៃទី ២៩ ខែមករា: Mauni Amavasya
-    ថ្ងៃទី ៣ ខែកុម្ភៈ: Basant Panchami
-    ថ្ងៃទី ១២ ខែកុម្ភៈ: Magh Purnima
-    ថ្ងៃទី ២៦ ខែកុម្ភៈ: Maha Shivaratri
ហើយសម្រាប់ថ្ងៃទី ១៤ និងទី ២៩ ខែមករា និងថ្ងៃទី ៣ ខែកុម្ភៈ ត្រូវបានគេកំណត់ថាជាថ្ងៃ Shahi Snan (ឬរាជការងូតទឹក) ដែល Naga sadhus នឹងងូតទឹក។ 

ហើយចំពោះការជួបជុំដ៏ធំបំផុតត្រូវបានគេធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី ២៩ ខែមករា នៅពេលដែលអ្នកថ្វាយបង្គំពី ៥០ ទៅ ៦០ លាននាក់។

ដើម្បីឲ្យពិធីបុណ្យនេះប្រព្រឹត្តទៅបានដោយរលូន ផ្លូវប្រហែល ២០០ ត្រូវបានពង្រីក ហើយថ្នាំលាបថ្មីត្រូវបានលាបលើមុខដែលនាំទៅដល់ Sangam ខណៈដែលជញ្ជាំងត្រូវបានតុបតែងដោយផ្ទាំងគំនូរចម្រុះពណ៌ និងផ្ទាំងគំនូរដែលបង្ហាញពីរឿងរ៉ាវពីអត្ថបទទេវកថាហិណ្ឌូផងដែរ។ 

តើពិធីបុណ្យនេះមានទំហំធំប៉ុនណាទៅ?

ចំពោះផ្ទៃដីដែលត្រូវរៀបចំត្រៀមសម្រាប់ពិធីនេះគឺមានចំនួន ៤០០០ ហិកតា។ 

ឯតង់សម្រាប់អ្នកចូលរួមនិងដាក់តាំងមានចំនួន ១៦0,000។ ចំណែកមន្ត្រី ប៉ូលិស និងសន្តិសុខសម្រាប់រៀបចំនិងការពារសណ្ដាប់ធ្នាប់វិញគឺមានចំនួន ៤០.០០០នាក់។

និងបុគ្គលិកអនាម័យចំនួន ១៥,000 នាក់។ ចំពោះចំណតរថយន្តមានចំនួន ៩៩ កន្លែងសម្រាប់រថយន្តជាងកន្លះលានគ្រឿងនិង ស្ពានអណ្តែតទឹកចំនួន ៣០កន្លែងសម្រាប់ឆ្លងទន្លេ។
 
រួមនិងភ្លើងសម្រាប់បំភ្លឺផ្លូវចំនួន ៦៧,000។ ឯចំពោះបង្គន់អនាម័យវិញមានចំនួន ១៥0,000 បង្គន់។ 

ម៉ាស៊ីន ATM និងទឹកចំនួន ២00 រួមនឹងអណ្តូងទឹកចំនួន ៨៥ អណ្ដូងផងដែរ។ 

រួមនឹងការរៀបចំដ៏សម្បូរបែបនេះផងដែរ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាបាននិយាយថា ខ្លួនកំពុងចំណាយប្រាក់ ៧0 ពាន់លានរូពី (ស្មើនឹង ៨១២ លានដុល្លារ និង ៦៦៥ លានផោន) លើការរៀបចំពិធីបុណ្យ ហើយយោងតាមរបាយការណ៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុក ជាថ្នូនឹងការចំណាយនេះ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌានឹងរកប្រាក់ចំណូលបាន ២៥០ ពាន់លានរូពីវិញ (ស្មើនឹង ២.៩ ពាន់លានដុល្លារ និង២.៣ ពាន់លានផោន) ផងដែរ។

តើអ្នកយល់បែបណាដែរចំពោះការរៀបចំនៃពិធីបុណ្យដ៏ធំបំផុតរបស់ឥណ្ឌានេះ?